LEGO Builder’s Journey (PS5) begint meer liminaal dan ik dacht. Dat ligt ten grondslag aan LEGO zelf: een LEGO-grondplaat is het begin en het eind van een LEGO-wereld en hoewel deze game niet de groene noppenvlakken gebruikt, zijn de grenzen ervan zicht- en voelbaar.

Elk niveau is een op zichzelf staand LEGO-bouwsel en in elk niveau probeer je bij de uitgang te komen. Daar gebruik je LEGO-blokjes voor die je op vrije noppen kan vastklikken. Je hebt een tweetal gele 2×1 enkel-nop tegels waartussen je personage kan springen. Door de tegels in de niveaus vast te klikken kan je daarmee je personage naar de uitgang krijgen.

Maar de niveaus zelf impliceren meer dan de vignetten die het aanbiedt. Een wereld met eigen regels en wetten. Hoewel dit simplistisch begint, wordt het halverwege ineens herkenbaarder en begint het spel zonder tekst een overkoepelend verhaal te vertellen. Net zoals inspiratiebron Monument Valley, vormen de liminale elementen ineens iets wezenlijks.

Dat maakt het uiteindelijk een prachtig klein LEGO-verhaaltje zonder dat de game terugvalt op de bekende minifiguren en door de films genormaliseerde humor. Er zit welgeteld één referentie in die door de vierde muur breekt en zelfs dat voorbeeld is redelijk subtiel. Prachtig.

Als er dan toch een probleem moet worden uitgelicht met deze game dan is het wel de besturing. Driedimensionale bewegingen uitvoeren met een tweedimensionale besturing is vragen om problemen. Af en toe denk je een stukje goed te hebben gepositioneerd om er met een draai van de camera achter te komen dat je niet gecompenseerd hebt voor diepte. Het spel probeert zo goed en kwaad als het kan blokken magnetisch tussen open noppen te laten bewegen maar vaak is het op hoop van zegen een richting invoeren.

Gelukkig geeft het spel je de mogelijkheid om het in je eigen tempo te spelen. Nou ja, totdat het het toch niet kan laten om een aantal puzzels van snelle reacties te laten afhangen. Dat levert meteen de meest frustrerende situaties op in het spel. Erg jammer.

De rest van de puzzels zijn namelijk een mooie combinatie van LEGO-logica en observatie. Een van de latere bruggenbouwpuzzels voelen wel ietwat klungelig, maar het experimenteren ermee is zo leuk dat het niet veel uitmaakt.

Builder’s Journey is dan ook binnen een paar uurtjes uit te spelen. Lang genoeg om alle concepten uit te werken. Kort genoeg om de grenzen van het systeem op te zoeken. Een prettig spelletje om samen met de familie doorheen te reizen.